Wat blijft er over van mooie tijden? Dat is de centrale vraag in dit prentenboek - mijn eerste met 

Het bos is al dagenlang donker, en het regent de hele tijd. De dieren zitten moedeloos en mopperend bij elkaar onder een dikke dennentak.

‘Waar is al het licht gebleven?’ vraagt Veldmuis zich vertwijfeld af. ‘Waar zijn de restjes van de zon? We moeten gaan zoeken! Er moet toch nog wat over zijn, ergens?’

Vos, Uil en Das vinden het een belachelijk idee om de zon te gaan zoeken. Maar tot ieders verrassing zegt de stille Eekhoorn zacht: ‘Muis, ik ga mee.’

Het verhaal ontstond organisch na de COVID-19-pandemie, het was het eerste dat ik na twee jaren stilte weer schreef. Ik had op Instagram de prachtige natuurschilderingen gezien van Jet, en moet je nu toch eens kijken wat daarvan kwam...

Jet Parent

De restjes van de zon

Voor deze nieuwe grote bundel (twee keer zo dik als 

Wat je moet doen als je over een nijlpaard struikelt

 en ik weer samen - wat mij behoorlijk gelukkig en blij maakt.

Ik schreef vijftig gedichten die verschillende aspecten van het gelukkig (of ongelukkig) zijn belichten. Maar... de gedichten komen uit de gedachten, bekken en snavels van de dieren die op de kleine zorgboerderij 

 wonen. Er zijn ezeltjes, de katten Hannes en Hassan zijn er, er is het wijze mamavarken, maar helaas is de koe Gouden Roos net overleden. En overal doorheen schuifelen schildpadden. 

En lezen we het nou goed - verschillen de ideeën over geluk van dieren helemaal niet zoveel met die van ons mensen?

Martijn van der Linden

Gelukkig en blij

Wat gebeurt er als een klas de saaie sommen mag vervangen door door rekenlessen die met hun eigen leven te maken hebben? Groep zeven van de Rover Hoepsika-school komt in opstand tegen hun saaie rekenboek. De klas sluit een contract met hun juf en meester: dit jaar gaan ze rekenen met vragen die belangrijk zijn voor hun leven. Iedereen één vraag. Elke week één vraag. Die nieuwe rekenlessen zullen alles veranderen.

 mocht ik dit boek bedenken dat anders is als alle andere rekenboeken: ik schreef de 22 korte verhalen van de 22 kinderen, die steeds uitmonden in een rekenvraag die er wél toe doet, zoals bijvoorbeeld: hoe word ik rijk? Hoe kan ik winnen bij alle spelletjes? Kun je in bad van alle tranen die je in je leven huilt? Ionica schreef vervolgens de rekenuitleg die bij al die vragen hoort, en Floor tekende alles zeer vrolijk en zeer ruim. In kleur! 

Rekenen voor je leven

Floor de Goede

Voor dit ruime boek interviewde ik eenentwintig jongeren (15-23 jaar oud). Ze vertelden openhartig over dat wat er in hun leven gloeit: liefde, woede ambitie. Hoe divers ze ook zijn, ze hebben één ding gemeen: hun geaardheid of hun gender wijkt af van die van de meerderheid. Bij elk interview schreef ik ook een gedicht, dat voor het gesprek geplaatst is, en 

 tekende van elk van de jongeren een groot portret. Tenslotte lees je, na alle interviews, nog wat er daarná is gebeurd. 

Gloei

Sebas vindt een trommeltje op de rommelmarkt. Maar hij verliest het ook weer. Daar ligt het... in het gras. Wat is de geschiedenis van dit trommeltje? Wat zit er eigenlijk in? En wie heeft dat erin gestopt? En hoe gaat het verder met het trommeltje? Vindt Sebas het nog terug?

, vertelt niet alleen over de schat die Sebas vindt, maar vooral ook over de tijd zélf.

Sanne te Loo

Er lag een trommeltje in het gras

 en ik graag weer werken aan een groot nieuw boek. Deze bundel is het resultaat van die wens. 25 gedichten, waarvan de titel steeds begint met 'Wat je moet doen als...' De gedichten 'geven raad', maar ik vrees dat je die raad soms met een korreltje zout moet nemen. In deze 'gedichten waar je wat aan hebt' wordt verteld wat je kunt doen als je niet weet wat je moet tekenen, als je bang bent dat je vriendschap niet meer is zoals vroeger, als je verliefd bent, als de trein vertraging heeft en... als je over een nijlpaard struikelt. 

Stem op de okapi

, die van dit verhaal een toveravontuur van heeft gemaakt, met magische platen in een nieuwe, gemengde techniek (met foto's in riso-print die als ondergrond voor het getekende verhaal dienen). 

Vosje is de hoofdpersoon: een jonge vos van een paar maanden uit die door de bossen en duinen zwerft en plotseling in een kuil belandt. Daar ligt hij dan... en zijn droom begint. In die droom trekt zijn hele jonge leven aan hem voorbij. Van net geboren hummeltje tot de eerste keer buiten het hol, tot de ontmoeting met andere dieren en een mensenkind. Maar eindigt die droom wel goed? Wordt Vosje weer wakker? Natúúrlijk wordt hij dat... Een boek dat te lezen is als een verzonnen én als een non-fictie-verhaal. Met linnen band op het omslag en een rijkere druktechniek waarin het oranje van Vosje extra oplicht.  

Marije Tolman

Vosje

Het derde en afsluitende deel van de stripgedichten, na 

 (2010). Opnieuw mocht ik samenwerken met de geweldige 

 die in elke strip nog zoveel méér vertelt dan er in het gedicht staat. Voor dit boek combineerde hij zijn technieken uit de twee eerdere stripgedichtenbundels met die uit 

De zombietrein

Een moment tijdens de voorbereiding voor dit boek: tekenaar 

 en ik overlegden over de structuur terwijl we als enigen in het oude okapi-paviljoen van Diergaarde Blijdorp zaten en voor ons drie okapi's in hun stallen stonden. Buiten mistte het, maar binnen was het warm - door de okapi's.

Ik wilde een uitgebreide ode schrijven aan dit prachtige dier - het enige familielid van de giraf, in het wild alleen te vinden in de bossen van de Democratische Republiek Congo. Het dier is majestueus en verlegen tegelijkertijd, een prachtige combinatie. Ik wilde ook heel graag een boek maken waarin tekst en beeld even sterk vertegenwoordigd waren, en waarin Martijns veelzijdigheid getoond werd. We bedachten daarom negen hoofdstukken, die elke keer anders van vorm en beeld waren: een voorstel-hoofdstuk dat heel realistisch is, een beeldhoofdstuk met alleen maar fantasie-okapi's door 

, en verder interviews (zoals met okapi-verzorger Rob van Loon), een geschiedenisoverzicht en een galerij met okapi-portretten door andere tekenaars, zoals 

, André Sollie, Annemarie van Haeringen, 

Op het omslag van het boek (vormgegeven door Steef Liefting) staat dan ook: 

wie dit boek leest heeft er een lievelingsdier bij

Ik was op vakantie bij mijn broer in Canada. Daar was, vlak voor ik kwam, opeens een mooie, grote, witte hond aan komen lopen, die besloot bij de kinderen van mijn broer en zijn vrouw te blijven wonen. Sam, zoals ze de hond noemden, was een geweldig dier, en er ontspon zich al snel een bijzonder verhaal om hem heen, waarin we erachter kwamen wie de oorspronkelijke eigenaar van de hond was, en waarom de overburen de hond probeerden te stelen. 

Toen ik thuiskwam van de reis begon ik aan het boek dat gebaseerd was op deze bijzondere hond, en het werd een van mijn meest gelezen en voorgelezen boeken. Ik schreef er daarna nog een tweede boek over, 

 (2012). Beide boeken, met de prachtige tekeningen van 

, horen nog altijd tot mijn eigen lievelingsverhalen. 

Toen kwam Sam

Philip Hopman

 en ik een vierde deel. Weer schreef ik vijftig versjes, met steeds een concreet voorwerp of gebeuren als titel, en daarna een aantal rijmende, ritmische regels die draaien om één grapje of één metafoor. 

Na dit vierde deel kwam er nog een verzamelbundel, 

Fleur van der Weel

Hoera voor Superguppie!

Voor een kindertijdschrift schreef ik wat gedichten, die vervolgens verstript werden door een aantal stripetekenaars. Een van hen was Floor de Goede. Het was zo heerlijk samenwerken dat we besloten een hele bundel stripgedichten te maken - strips waarvan de tekst een gedicht was. Onze eerste bundel, 

, werd meteen kerntitel van de kinderboekenweek én kreeg een Zilveren Griffel. 

We maakten, uit puur plezier, nog twee bundels: 

Opa laat zijn tenen zien

Ik schreef een sprookjesachtig verhaal over Stach, die op een nacht één miljoen vlinders rond zijn hoofd ziet vliegen. Zijn ouders zeggen dat het een teken is, hij moet op reis gaan. Op zoek naar - naar wat?

 maakte van de hoofdpersoon een ontroerend olifantje, gaf het boek daarmee een grotere geldigheid en trok de vertelling sterk naar zich toe, door bijvoorbeeld een illustratie te maken die over vier pagina's doorloopt. 

Het boek maakte een enorme Europese toernee - allerlei landen kochten de rechten. Ook qua verkoop in eigen land (en dan met name in Vlaanderen) werd het een klassieker. 

Carll Cneut

Eén miljoen vlinders

Ik wilde korte, heldere versjes schrijven, met steeds één concreet woord als titel en dan niet al teveel regels - zodat de metafoor of het centrale beeld zo duidelijk mogelijk over zou komen. Ik leverde 51 gedichten in bij uitgeverij Querido, en die koppelde ze aan de debuterende tekenares 

. Dat was een groot geluk: ze ontwierp een hondje dat alle tekeningen verbond. Het boek viel op, werd heel goed verkocht en we wonnen er samen de Woutertje Pietersprijs mee. 

Superguppie

Toen ik nog lesgaf kwam ik eens met de kinderen in de klas te spreken over wat hun idee van de dood was. Het werd een prachtig uur - bijna elk kind had zijn of haar eigen idee. Dat varieerde van 'gewoon zwart en niks' tot 'een mooi station met allerlei treinen, en eentje is die van jou'. 

In het prentenboek-met-veel-tekst wilde ik die discussie op een luchtige manier overdoen. Dom Konijn wordt geconfronteerd met het stervende Oud Konijn en rent het bos in om bij allerlei dieren na te vragen over wat er daarná gebeurt. Uitgeverij Querido vroeg de gerenommeerde Gerda Dendooven om het verhaal te verbeelden, iets waar ik nog altijd trots op ben.

Edward van de Vendel

prijs: Zilveren Griffel