Rekenen voor je leven

Floor de Goede

Stem op de okapi

Martijn van der Linden

De restjes van de zon

Jet Parent

Toen kwam Sam

Philip Hopman

Kom op, we gaan!

Tantes zijn fantastisch (ooms ook)

Hannes en Hassan weten meer dan jij

Kom nog even naar mij kijken straks 

Anjo Mutsaers

Gooi dit boek maar uit het raam

Annet Schaap

Misjka

Te gast bij de Taalstaat

Te gast bij De Taalstaat

Eindelijk... Zweden!

Misjka naar het Stellingwerfs

Vertaalprijs voor Rolf Erdorf

Vertaalprijs voor Laura Pignatti

De tantes zijn er

De tantes zijn er!

Hannes en Hassan zijn er

Griffeluitreiking 2024

Theo Thijssenprijs 2024

Gouden Poëziemedaille 2024

 is een klein boekje, en ik heb een zwak voor dunne, mooi geïllustreerde vertellingen. De tekst is van David Stuyck en de tekeningen én de vormgeving zijn van Seppe Van den Berghe. Beeld trekt daarmee net zoveel de aandacht in deze uitgave als het verhaal. Van den Berghe’s heldere illustratiekeuzes (niet teveel details, de tekeningen zijn bijna portretten, hetzij van het teckeltje, hetzij van diens bazin) en fijne arcering ten opzichte van raak gekozen vormlijnen, en zijn inclusieve kijken naar vormgeving, zorgen ervoor dat de details (zoals een

‘frommelhoopje van kleur’ onder elk paginanummer) meewerken aan de fijne gewaarwording dat dit boek helemaal ‘af’ is.

Het kleine verhaal gaat over een teckeltje dat tot in het extreme verwend wordt door zijn bazin, nadat de baas, haar man, is overleden. Het teckeltje ontdekt aan de hand van de stoere buurhonden hoe het óók kan, en wordt en passant, maar ongezien, nog een kleine held. Ja, alle elementen bij elkaar (beeld, verhaal en vormgeving) maken dit boek tot een kleine, fijne getuigenis van aandacht. 

Tekkeltje Tralala

Edward van de Vendel