Edward van de Vendel

Een waterverfzee. Geel aquarelzand met groene spriet-strookjes voor het helmzand. Een boom met kronkeltakken die oranje kleurt in de zon van een ouder wordende middag. Het zijn de decorstukken van het warme nieuwe prentenboek van Sophie Pluim. De hoofdpersonen zijn twee broertjes die nog geen broertjes zijn. Wat de reden is dat ze voor het eerst samenkomen wordt niet verteld, en dat hoeft ook niet, want we zien aan het verslag van deze dag aan zee hoe ze aan het eind van het boek het gewoon zijn: elkaars nieuwe broer.
Ik vind het een prachtig verslag - met knappe keuzes. Er zijn geen grote gebeurtenissen, maar tegelijkertijd, onderhuids, ongemerkt is wat er gebeurt juist heel groot. Er wordt met vallen en opstaan iets gesmeed, en Pluim laat dat ontroerend mooi zien. Tegen een ontroerend mooi decor, met Elsa-Beskow-achtige figuurtjes. Een geluksboek.