Kinderen van de straat
Kinderen van de straat valt op door zijn mooie uitgave: een sterke belettering van steef liefting en een prachtige tekening van Mark Janssen. Daarnaast is het ronduit verheugend dat er een tweede boek van Xavier-Laurent Petit is vertaald, na De zoon van de berentemmer dat zelfs met een Zilveren Griffel werd bekroond.
Ook in Kinderen van de straat ligt Petits solidariteit weer bij hoofdpersonen die niet het rijkste lot uit de levensloterij getrokken hebben; Saturne, veertien jaar, leeft met zijn kleine zusje Luzia op straat in een niet nader genoemd Spaanstalig land, en leeft van het poetsen van schoenen van met name toeristen. Tot er op een dag een weldoener zich over hem en zijn vrienden ontfermt. Die weldoener blijkt een oude dirigent te zijn, die de kinderen van de straat op allerlei instrumenten leer spelen. Wat volgt is een wervelend verhaal, met veel actie, want er zijn ook plunderingen en protesten. Daarin zullen sommige bijpersonages ten onder gaan, maar wat blijft is de hoop, die spreekt uit de muziek en uit het tonen van doorzettingsvermogen en empathie. Een fijne nieuwe vertaling dus, mooi overgezet door Leny van Grootel.