Edward van de Vendel

Het meisje dat er niet mocht zijn is een indrukwekkend boek. Wilma Geldof heeft zich fantastisch ingeleefd in twee jonge vrouwen: in de zestienjarige Nora die tijdens de Tweede Wereldoorlog een grote liefde ervaart - met een Duitse soldaat, en in de zestienjarige Ditte, die er in 1961 achter komt dat haar echte vader precies die Duitse soldaat is. En die jongen was óók overtuigd nationaalsocialist.
Ik las in deze weken ook het prachtige Waar ik me voor schaam, van Sheila Sitalsing, dat gaat over het doorgeven van zwijgen en van schuld. Over erachter komen dat je ouders of grootouders werkelijk verkeerde keuzes hebben gemaakt. Hoe beïnvloedt die schaamte je leven? En hoeveel ruimte laten mensen in je buurt, met hun soms makkelijke oordelen, aan jou om je eigen leven op te bouwen? Het was een complementair boek aan deze jeugdroman, een boek dat Wilma Geldof schreef in de lijn van haar vorige romans Het meisje met de vlechtjes en Elke dag een druppel gif.
Geldof laat in hoofdstukken die nu eens vanuit Ditte en dan weer vanuit Nora (die dus haar moeder is) zijn geschreven, de lezer heel dichtbij deze twee vrouwen komen. Ze voert ons mee naar een ontroerende en sterkende apotheose, en daarmee, en door Geldofs nauwkeurigheid, inlevingsvermogen en missie, is Het meisje dat er niet mocht zijn een krachtige, niet te veronachtzamen bijdrage aan de jeugdliteratuur.