Edward van de Vendel

Het laatste jaar is alleen al zo bijzonder omdat we dit soort boeken maar weinig aantreffen in de kinder- en jeugdliteratuur. Het is een kinderroman in verzen, en daar ken ik er weinig van - wel jeugdromans in verzen, al zijn die ook vrij schaars, maar iets voor jongere lezers in deze vorm is op zich al koesterbaar. Goodfellow heeft de mogelijkheden van deze vorm helemaal gebruikt, heb ik het gevoel. Door de korte vorm kan hij herhalingen inbouwen, die de emoties versterken, en hij kan de heel heftige plotwendingen soms zo puntig verwoorden dat ze geen lange, wellicht wat sentimentele beschrijvingen nodig hebben. Ze maken het boek ook simpelweg toegankelijker voor heel wat jonge lezers, en dat is mooi bij een zo literair en geladen verhaal als dit.
Nate moet door zijn laatste basisschooljaar zien te navigeren in tegenwind en met zware roeiriemen: niet alleen raakt zijn beste vriend van hem bevreemd, ook is Nate's thuissituatie verre van zorgenvrij. Maar Goodfellow geeft zijn hoofdpersoon fijne versterkingen mee. De vriendschap blijkt onverwoestbaarder dan gedacht, en er is ook de literatuur (dit boek gaat ook over de redding die een ánder boek kan brengen, in dit geval De schaduw van Skellig van David Almond) en er is die ene geweldige meester.
Het laatste jaar is een boek van troost en warmte en overleven, en dat in een toegankelijke vorm - zo knap.