Edward van de Vendel

Tijdens de eerste gesprekken die ik met de uitgever voerde toen mijn debuutbundel verscheen, werd me duidelijk gemaakt dat het niet de bedoeling was dat ik het bij één boek zou laten. En dus schreef ik door. De gedichten in Bijna alle sleutels werden net wat langer en misschien voor net wat oudere kinderen. In een recensie over mijn eerste boek had gestaan dat mijn gedichten goed waren, 'maar niet gevaarlijk'. In deze tweede bundel probeerde ik daarom iets scherper te schrijven, met onderwerpen die net wat meer naar buiten gericht waren. Het laatste gedicht eindigt niet voor niks met 'Je zoekt de zwarte doos maar als ik ben ontploft.'

De toen al enorm vermaarde Sylvia Weve maakte swingende tekeningen. Het is misschien niet direct te zien, maar ze werkte in zwart-wit mét steunkleur (die steunkleur was grijs). Het boek kreeg een eervolle vermelding bij de Woutertje Pieterseprijs 1999, wat geen officiële prijs is, maar een vermelding in het juryrapport van de boeken die ver kwamen tijdens de beraadslagingen.